اينجا ديار صبر و تلاش و قناعت است                   شهر صفاي باطن و مهد شهادت است

از لاله هاي سرخ معطر مشام ماست                  زين روي اين محيط محيط شهامت است

هر كلبه اي به نيره اي گرم و روشن است             نامش هرات يزد و سراي سعادت است

از بي نشان براي نشاندن گرفته اند                    بالاترين نشان كه نشان زراعت است

ديده به خاك دوخته و دل بر آسمان                     چشم انتظار رويت ماه هدايت است

مشغول شغل اكثر پيغمبران                              در آرزوي رونق بازار صنعت است

اينجا براي پاره ناني نمي كشند                        منت زغير او كه ديار مناعت است

در سينه درد دارد و اهل گلايه نيست                  در راه آفتاب و مطيع ولايت است

چشمش تراست زين همه چاه و قنات خشك       اي ابر گريه كن كه زمان اجابت است

اهل هنر هزار دارد و گمنام مانده اند                    چون جانشكر كه كوچك اين جمع و هيات است .